[日本美術。](ศิลปะญี่ปุ่น)

ในประเทศญี่ปุ่น มีวัฒนธรรมที่หลากหลายและน่าสนใจอย่างมาก
เพราะ  ญี่ปุ่นยังเป็นประเทศ
ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ ด้วยลายเส้นที่สวยงาม
และยังมีศิลปะการแสดงที่หลากหลาย อีกเช่นกัน

ประวัติศาสตร์ศิลปะญี่ปุ่น

หลักฐานที่แสดงถึงการกำเนิดวัฒนธรรมในดินแดนนี้ครั้งแรก เริ่มขึ้นตั้งแต่ราว 10,000 ปีก่อนคริสตกาล ทั้งการตั้งรกรากแต่เดิมของชาวพื้นเมือง และการอพยพเข้ามาจากถิ่นอื่น ซึ่งถือเป็นการเริ่มต้นประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นต้นกำเนิดของชาวญี่ปุ่นนั้นยังคงไม่ชัดเจน บ้างก็ว่าอพยพมาจากแมนจูเรียและไซบีเรีย บ้างก็ว่ามาจากทางอินโดจีนและทางตอนใต้ของจีน บ้างก็ว่าเป็นชาวมลายูและชาวมองโกล รวมทั้งเกาหลี และนักวิชาการก็ยังคงถกเถียงกันอยู่ ชาวพื้นเมืองฮอกไกโดและทางเหนือของเกาะฮอนชู หรือชาวไอนุนั้น มีการอ้างว่าน่าจะเป็นชาวพื้นเมืองดั้งเดิมที่ตั้งรกรากบนเกาะญี่ปุ่นมาอย่างยาวนานที่สุด ปัจจุบันประชากรชาวไอนุมีอยู่ไม่ถึง 20,000 คน และมีเพียงไม่กี่ร้อยคนเท่านั้นที่ถือได้ว่ามีเชื้อสายชาวไอนุอย่างเต็มตัวทั้งจากฝ่ายพ่อและฝ่ายแม่

ประวัติศาสตร์โดยสังเขป

ยุคสมัย	ปี	ลักษณะเด่น
โจมง	10,000 – 300 ปีก่อนคริสตกาล	ศิลปะแบบลายเชือก
		ชุมชนเร่รอน ประกอบอาชีพประมง ล่าสัตว์ หาของป่า
ยาโยอิ	300 ปีก่อนคริสตกาล – ค.ศ. 300	จากชุมชนเร่รอนเป็นหมู่บ้าน ประกอบอาชีพเพาะปลูกข้าว  และใช้เครื่องมือโลหะกันมากขึ้น
โคฟุน	ค.ศ. 300 – 710	สถาปนาราชวงศ์ยามาโตะ
		ศาสนาพุทธถูกนำเข้ามา
		มีการก่อสร้างสุสานดินและหินขนาดใหญ่กระจากอยู่ทั่วไป
นารา	ค.ศ. 710 – 794	กำเนิดเมืองหลวงแห่งแรกเรียกว่าเฮเจเคียว (นารา)
		นำระบบริตสึเรียว (กฎหมายตามแนวคิดแบบจีน) มาใช้
เฮอัน	ค.ศ. 794 – 1185	ย้ายเมืองหลวงสู่เฮอันเคียว (เกียวโต) โดยสร้างตามแบบจีน
		ชาวนาถูกขูดรีด โจรผู้ร้ายชุกชุม มีการรบราฆ่าฟันแย่งชิงอำนาจ
คามาคูระ	ค.ศ. 1185 – 1333	ตระกูลมินาโมโตะเรืองอำนาจ กำเนิดระบบโชกุน (บากุฟุ)
		คามาคูระเฟื่องฟูทั้งด้านการเกษตร การพาณิชย์ การใช้ระบบเงินตราซื้อขายสินค้า ขณะที่เกียวโตอ่อนแอลง
		ญี่ปุ่นถูกมองโกรุกรานแต่ไม่สำเร็จ
มุโรมาจิ	ค.ศ. 1333 – 1576	พัฒนาการเพาะปลูกและระบบชลประทาน
		กำเนิดชนชั้นพ่อค้าและไพร่
		สงครามกลางเมือง เกิดจากปัญหาระหว่างโชกุนกับไดเมียว
		โอดะ โนบุนางะยึดเกียวโตได้ และเริ่มรวมดินแดน
โมโมยามะ	ค.ศ. 1576 – 1600	โทโยโตมิ ฮิเดโยชิครองอำนาจต่อจากโนบุนางะ และรวมรวบแผ่นดินต่ออย่างจริงจัง
		ศาสนาคริสต์ถูกนำเข้ามา
เอโดะ	ค.ศ. 1600 – 1868	โทกุกาวะ อิเอยาสุได้ครองอำนาจ และรวบรวมประเทศได้สำเร็จ
		ญี่ปุ่นปิดประเทศ 250 ปี
เมจิ	ค.ศ. 1868 – 1912	ย้ายเมืองหลวงสู่เอโดะ (โตเกียว)
		ปฏิรูปเมจิและจักรพรรดิได้อำนาจคืน
		ยกเลิกชนชั้นซามูไร
		ญี่ปุ่นชนะสงคราม (จีน-ญี่ปุ่น)
		ญี่ปุ่นชนะสงคราม (รัสเซีย-ญี่ปุ่น)
		รวมเกาหลีเป็นดินแดนส่วนหนึ่งของญี่ปุ่น
ไทโช	ค.ศ. 1912 – 1926	เกิดปัญหาทางเศรษฐกิจ
		เกิดกบฏชาวนา
		เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในภูมิภาคคันโต โตเกียวและโยโกฮาม่าเสียหายหนัก
โชวะ	ค.ศ. 1926 – 1989	จักรพรรดิฮิโระฮิโตะครองราชย์
		ญี่ปุ่นยึดแมนจูเรีย ตั้งจักรพรรดิปูยี (จักรพรรดิองค์สุดท้ายของจีน) เป็นประมุขประเทศแมนจูเรียใหม่
		ญี่ปุ่นโจมตีเพิร์ลฮาเบอร์ เข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่ 2
		ญี่ปุ่นถูกอเมริกาทิ้งระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมาและนางาซากิ ก่อนยอมแพ้สงครามโลกครั้งที่ 2
		ญี่ปุ่นฟื้นฟูความเสียหายหลังสงคราม และกลายเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจ
		ญี่ปุ่นเป็นเจ้าภาพโอลิมปิกฤดูร้อน
เฮเซ	ค.ศ. 1989 – ปัจจุบัน	จักรพรรดิอากิฮิโตะครองราชย์
		เศรษฐกิจฟองสบู่แตก
		เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่โกเบ
		ญี่ปุ่นเป็นเจ้าภาพโอลิมปิกฤดูหนาว

ที่มาจาก      http://www.marumura.com